Το θαύμα συνεχίζεται!
Να ‘χεις αλλάξει προπονητή μεσούσης της περιόδου, να ‘χεις αλλάξει ξένους σαν τα πουκάμισα, να έχεις καταγράψει μερικούς καυγάδες παραπάνω στα αποδυτήρια σου και μέχρι τα μέσα Μαρτίου να είσαι Κυπελλούχος Ελλάδας και στην οκτάδα του Champions League!
Αν τα έλεγε κανείς αυτά στον Μάκη Αγγελόπουλο, όταν ξεκινούσε η φετινή προσπάθεια, περισσότερο θα τον κοιτούσε με το ύφος της απορίας και πολύ λιγότερο με το ύφος της επιτυχίας ή καλύτερα του θριάμβου.
Αυτό που κάνει η φετινή ΑΕΚ δεν είναι απλά επιτυχία. Είναι ένας μεγαλειώδης θρίαμβος, είναι μια δικαίωση χρόνων, ένα καρμικό τύπου «όταν κάνεις το καλό κάποια στιγμή το παίρνεις πίσω». Η ΑΕΚ λοιπόν δεν είναι απλά εδώ…
Είναι αποφασισμένη να ξεπεράσει τον εαυτό της, να πάει πάνω από τα όρια της και τη φετινή σεζόν τα καταφέρνει. Ομολογώ πως είχα χρόνια να δω ανθρώπους να πετάγονται από την καρέκλα για να πανηγυρίσουν ένα τρίποντο σαν κι αυτό, αποδεικνύοντας πως η μπασκετική ΑΕΚ έχει μόνο συμπάθειες, ανεξαρτήτως οπαδικής προτίμησης.
Είναι από τις ελάχιστες φορές που βλέπεις Παναθηναϊκούς και Ολυμπιακούς να αισθάνονται την ΑΕΚ ως «καλό του ελληνικού μπάσκετ», ως ομάδα που ΠΡΕΠΕΙ να είναι δυνατή, ως ομάδα που πράγματι έρχεται για να μείνει κι όχι για να λάμψει απλά σαν κομήτης.
Η αλήθεια είναι πως το φετινό επίτευγμα, ανεξάρτητα τι θα γίνει από ‘δω και πέρα, δεν έχει μυστική συνταγή. Δεν είναι κάτι δηλαδή που η ΑΕΚ το ξεκίνησε οργανωμένα και το έφτασε μέχρι τέλους. Αντιθέτως.
Αποτελεί μια επιτυχία που προέκυψε στην πορεία, μέσα από τις 100% ορθές επιλογές που έγιναν μεσούσης της περιόδου. Ο Σάκοτα «έπιασε», οι ξένοι αποδεικνύονται «λίρα 100» και κάπου εδώ αξίζει και μια δικαίωση στον Σωτήρη Μανωλόπουλου για τις δικές του επιλογές που ταίριαξαν καλύτερα τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Πού θα φτάσει το όνειρο; Ο Μάκης Αγγελόπουλος είχε θέση τον πήχη και στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Sport24. H επιστροφή στην ελίτ, μέσω του Champions League αποτελεί εφικτός στόχος, από την στιγμή μάλιστα που κατάφερε να επιστρέψει από το -10 και να νικήσει με 10 στο εκτός έδρας παιχνίδι.
Αυτή η ΑΕΚ έχει κάνει αρκετά μικρά ή μεγάλα θαύματα και απ’ ό,τι φαίνεται έχει κι άλλη βενζίνη στο ρεζερβουάρ της.
Η επιτυχία της αντανακλά στις επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ, αντανακλά στη «δίψα» των μπασκετικών φιλάθλων να γεύονται χαρές από ομάδες που έχουν την καθολική συμπάθεια. Δεν υπάρχει ιδανικότερο σενάριο για τον Μάκη Αγγελόπουλο από το να πετύχει αυτό που τώρα μοιάζει εφικτό:
Τη χρονιά που χρηματοδότησε την ταινία του ’68, μεγαλώνοντας όσο κανείς το brand της ΑΕΚ, μπορεί να έχει τη δυνατότητα να δει την ομάδα του να παίζει σε φάιναλ φορ ευρωπαϊκής διοργάνωσης, πιθανώς στο ΟΑΚΑ, 50 χρόνια μετά τον θρίαμβο του Κυπέλλου Κυπελλούχων.
